پاییز 2

پاییز حتی اول بهار هم انگار تو دل ما نشسته باشه. تموم نمیشه

نگاه کردم به نوشته قبلیم، چقد غلط تایپی دارم، دلم نیومد درستشون کنم. بس که دلم و ذهنم درگیر بود موقع نوشتنشون. آدم باید به چی برسه که بیاد کنارت بشینه؟ یعنی چقد مسیر و ماجرا لازمه تا سزاوارش بشه؟

آدم چرا باید از نگاه کردن به عکس یکی دیگه هم سیر نشه؟ رویا ببافه، وسط قلب الاسد تابستون آخه؟

پاییزِ بی پیر هم که طناز و پر عشوه اون دور دورا از نیمکره ی غریبِ جنوبی راه افتاده بیاد و تو هی له له می زنی، عین یه قرارِ عاشقونه، نه، عین اولین قرارِ عاشقونه زندگیت.

عین حالِ من وقت نوشتنِ اینا...

بازگشت...